Wat betekent het om kinderen van God te zijn?

Voor het onderwerp van deze preek ben ik erg geïnspireerd geraakt door een preek van James Jordan.

Als wij ons leven aan de Heer geven, dan legt Hij er de nadruk op om volgelingen van Jezus te zijn. We horen lessen over gehoorzaamheid en de boodschap dat de Bijbel het fundament van ons leven moet zijn. We worden ook bemoedigd om het Woord van God te lezen en te leren. We hebben dat nodig, want het Woord van God moet het fundament van ons leven worden, we moeten ervan verzadigd worden.

En de dingen, die ons onderwezen worden, zijn de dingen die onze manier van denken gaan veranderen. En doordat we gaan leven volgens de principes van de Bijbel, leren we om in geloof te wandelen.

We leren dat we dingen gaan doen, waarvan de wereld zegt dat ze gek zijn. We leren dat wat God zegt waar is. Meestal komt dit niet overeen met hetgeen wat de wereld zegt dat waar is. Dat stelt ons voor moeilijke keuzes in ons leven. Bijvoorbeeld om gewoontes uit de wereld te verbreken en ons vertrouwen te gaan plaatsen in het woord van God. Zo leren we stap voor stap steeds meer in geloof te wandelen en op Hem te vertrouwen. Vertrouwende dat de wegen van de Heer werken, en dat Hij Zijn woorden zal bevestigen. En dat is een enorme uitdaging voor ons. Want onze zekerheid lag immers in de manieren van de wereld. We krijgen nu dan ook het gevoel dat we op water lopen. En onze ervaring vertelt ons dat we dan zinken. Het onderwijs van God legt zich er op toe om ons discipelen van Jezus te laten worden en om de onzekerheden en de bekendheden van ons niet-christelijk leven los te laten. En volgelingen te worden in het voorbeeld van Jezus.

Zoveel van het onderwijs van de kerk is erop gericht om ons discipelen van Jezus te maken. En dat is goed. Het is heerlijk om als Jezus te worden. We willen Hem volgen. We willen naar Hem luisteren. We willen Hem behagen, tevreden stellen. We willen Hem blij maken.
We willen een leven hebben dat gebaseerd is op het Woord van God.
We willen dat de wijsheid van God de basis van ons leven wordt. We zien dat de discipelen alles achter moesten laten en Jezus moesten volgen. Net als wij. Uiteindelijk na Jezus’ kruisiging, moesten ze het zonder Hem doen. Maar ze werden gevuld met de Heilige Geest. En nu veranderde er iets voor hen. Ze hadden Jezus niet meer voor zich en dus volgden ze Hem niet meer op dezelfde manier. Maar door de Heilige Geest gingen ze door in het proces van meer op Hem gaan lijken.

Wat doet dan de Heilige Geest?
Wij willen dus ook gevuld worden met de Heilige Geest. Want als wij gevuld worden met de Heilige Geest, gaan we wandelen in het bovennatuurlijke. We willen de vruchten en gaven van de Heilige Geest ervaren; profeteren, in tongen spreken, met woorden van kennis spreken, anderen laten genezen als wij voor ze bidden, we willen een bovennatuurlijk geloof hebben, we willen wonderen zien. We willen een bovennatuurlijke mogelijkheid hebben om van anderen te houden, we willen een bovennatuurlijke rust en vrede in ons hart voelen. We willen door lijden heen kunnen gaan door bovennatuurlijke kracht.
Dus we willen dat ons karakter meer christelijk wordt en meer heilig. En dit is vaak de reden, waarom we vervuld willen zijn met de Heilige Geest. Zo vaak als we er naar verlangen om gevuld te zijn met de Heilige Geest, is dat omdat we verlangen naar de bovennatuurlijke kracht en het werk van God in ons. Velen zullen zich alleen daar op richten, als het om de Heilige Geest gaat. En natuurlijk, als wij vervuld worden met de Heilige Geest, zullen alle genoemde gaven komen.

Wat is de Heilige Geest?
We realiseren ons vaak niet, ja hele volken en grote delen van de kerk begrijpen niet, Wie de Heilige Geest eigenlijk is. De Heilige Geest is de Geest van God de Vader.

De waarheid is, dat de kosten schokkend zijn geweest voor de Vader om de Heilige Geest te geven. Het betekent dat Hij diep in Zijn Eigen persoonlijkheid, in Zijn Eigen natuur, heeft moet reiken. En Hij heeft Zijn hart als het ware in stukjes gescheurd. Hij heeft een deel van dat hart in jouw hart en in mijn hart geplaatst. Zijn Geest heeft Hij in ons geplaatst.
En wanneer Zijn Geest in ons is, natuurlijke zullen we dan gaven en vruchten van de Heilige Geest hebben. De natuur van God zal in ons hart zijn.
Want Hij heeft Zijn persoonlijkheid in ons geplaatst. De hele essentie van Wie Hij is, heeft Hij uitgestort in wie in Hem geloven. En als Hij als Vader Zijn hart in ons plaatst, geeft dat òns het ware zoonschap van de Vader.

Vader en zoon:
Hier vertelt James iets meer over:
Want toen James trouwde met zijn vrouw, was zij al eerder getrouwd geweest toen ze 18 was. Maar haar man was gestorven, toen ze 22 was. Ze had al twee kleine kinderen, een jongen en een meisje. Samen kregen zij nog een kind, hun jongste zoon. James heeft ze alledrie gelijk behandeld als zijn eigen kinderen. Hij heeft haar eerste echtgenoot ook goed gekend, en mocht hem graag. Dus was voor hem dus niet moeilijk om zijn kinderen als de zijne te accepteren.
James vertelt: “Mijn jongste zoon lijkt veel op mij. Qua uiterlijk, maar ook qua karakter. Hij denkt vaak hetzelfde als ik. Hij houdt van de dingen, waar ik ook van hou. Hij heeft zelfs een aantal van dezelfde talenten. Maar hij heeft ook andere dingen, die ik niet heb.
Onze dochter lijkt veel op mijn vrouw. Ze lijken qua uiterlijk op elkaar, hebben dezelfde hobby’s. En van alle mensen uit de wereld gaat mijn vrouw het liefste winkelen met haar dochter. Ze houden van dezelfde kleren, van dezelfde winkels. Ze houden ervan dezelfde dingen te kopen. En ze houden ervan om samen te zijn.

Maar iets wat ik altijd triest heb gevonden, is dat onze oudste zoon sprekend op zijn echte vader lijkt. En dus moet hij opgroeien in een gezin, waar er niemand is zoals hij. Omdat zijn vader overleden is. En het heeft mij altijd pijn gedaan, om die vorm van eenzaamheid in hem te zien. Toen hij 18 was, heeft hij de broer van zijn vader bezocht. En hij heeft veel mensen ontmoet, die net als hij waren. Ik herinner me nog dat toen hij thuiskwam, ik me afvroeg of hij nog wel van mij hield. Hij is mijn zoon, want ik ben als een vader voor hem geweest, al die jaren. En hij is ook echt een zoon voor mij. Maar het doet mij verdriet, dat diep in zijn hart niets van mij in hem zit”.

Ik kan me heel goed in dit verhaal vinden.
Toen ik Monique, mijn vrouw, leerde kennen, wist ik na twee dagen al dat zij de ware voor mij was! Toen ik hoorde dat ze twee kinderen had, had ik me voorgenomen toch bij haar te blijven, zelfs al zouden het ettertjes zijn! Maar het bleken twee lieverds te zijn en het was voor mij ook helemaal niet moeilijk om me als een vader voor hen te voelen! Ben ze ook helemaal als mijn eigen kinderen gaan zien.

Maar ik kon me vooral in dit verhaal vinden, omdat ik zelf als kind ervaren heb, wat het is om op je vader te willen lijken.
Mijn ouders waren allebei gelovig. Mijn moeder stierf na een lang ziekbed. Ze had kanker. Toen ze stierf was ik 12 jaar. Mijn vader overleed een paar jaar later aan een hartinfarct. Ik was toen 15 jaar oud. Ik had vaak meningsverschillen met mijn vader. Natuurlijk ook door de pubertijd. Maar ik had diepe bewondering voor hem en hield veel van hem. Ik wou graag op mijn vader lijken. Niet dat er iets mankeerde aan mijn moeder, integendeel. Ik hield ook veel van haar. Maar mijn vader vond ik een goed voorbeeld van hoe ik zou willen zijn. (ik geloofde toen nog niet, trouwens). Mijn moeder was ook een schat, maar mijn vader heb ik iets beter gekend. En hij was toen de laatste van mijn ouders die nog leefde, dus ga je daar toch al meer aan hangen. Hoe dan ook, ik kreeg altijd maar van iedereen te horen, dat ik zoveel op mijn moeder leek. Sprekend zelfs. In mijn beleving zeiden hele volksstammen dat ik op mijn moeder leek. Nooit op mijn vader. Dat ging mij zelfs irriteren. Na zijn dood, ging ik me hier zo mee bezig houden, en ging me zelfs telkens afvragen hoe mijn vader eigenlijk was. Dat ging zover dat ik in mijn dromen met hem zat te praten, wat natuurlijk niet kon. Op deze ‘manier’ kwam tijdens mijn dromen, vanuit mijn onderbewustzijn telkens mijn vader bij mij in herinnering. Het gebeurde dat ik door over hem na te denken, hem beter ging leren kennen.

Die situatie is op zich een hele sterke gelijkenis met hoe ik vele jaren later God ging zoeken, met Wie we ook moeten praten om Hem beter te leren kennen. In dromen komen vaak verlangens in het onderbewustzijn naar boven. Bij mij was dat mijn verlangen mijn vader beter te leren kennen en begijpen. Ik had hem nodig. Mijn vader zat dan in mijn gedachte ’s nachts op mijn bed. Het is bevestigd door anderen dat ik die periode in mijn slaap praatte. Tot ik zelf tot de conclusie kwam dat ik in ieder geval op een aantal punten wèl op hem leek! Op een gegeven moment kwam hij niet meer. Ik zat er dan over te grappen: o, hij heeft zeker geen tijd. Ik heb toen zo sterk aan hem gedacht, dat het in mijn dromen terugkwam. Of het is misschien een engel geweest, of een droom over God. Ik weet het niet meer. Ik was toen 15 of 16. Een paar jaar later, sprak iemand mij aan. Hé André, hoe is het? Ik kende de hele man niet. Hij mij wel, en mijn vader ook, van het voetballen. Hij vond mij veel op mijn vader lijken. Daaraan herkende hij me. Je snapt wel, dat ik me toen voelde groeien.

Als de Heer ons adopteert in Zijn gezin, ontvangen wij een geest van adoptie.
Als we wedergeboren zijn, dan zijn we wettelijk geadopteerd door God, en worden wij zijn zonen en dochters. Dat staat vast voor altijd en eeuwig!
Maar dat is niet genoeg voor Hem. Hij wil ons niet alleen maar adopteren. Hij wil dat we werkelijk zijn zonen en dochters zijn. Hij wil dat we op Hem gaan lijken. En om dat te realiseren, heeft Hij Zijn Eigen natuur aan stukken gescheurd en in ons hart geplaatst, zodat we Zijn leven ook echt in ons hebben. We zijn dan niet meers slechts wettelijk geadopteerd, maar aan ons is gegeven de natuur van onze Hemelse Vader.

“Die ons tevoren verordineerd heeft tot aanneming tot kinderen, door Jezus Christus, in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijn wil”. (Efez. 1 vers 5)

Jezus getuigt hiervan in het gebed aan Zijn Vader: (Johannes 17 vers 22-23)
“En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt. Opdat zij één zijn gelijk als Wij Eén zijn. Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in één, en opdat de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt”.

En als we ons leven aan Christus geven, worden we de discipelen van Jezus. Want God wil de manier waarop we denken en handelen veranderen.
Hij wil onze harten vestigen op de waarheid van Zijn Woord. Oftewel; Hij wil Zijn huis bouwen op een goed en sterk fundament.
Want:

Ons hart = Zijn huis
vestigen = bouwen
fundament = de kennis van de Bijbel
Zijn Woord = Jezus

Ook God bouwt Zijn huis (zijn tempel of kerk) dus op de Rots die Jezus heet!

De profeet Hagaï vertelt over de heerlijkheid van het tweede huis. Die is groter dan de heerlijkheid van het eerste. Maar het tweede is wel gebouwd op het eerste. Een vervolg op, een toevoeging. In het oude testament was er het Woord, de Bijbel. In het nieuwe testament is er de Heilige Geest. In het oude testament leefde God onder het volk in de tabernakel, overdag als een wolk en ’s nachts als een vuurkolom. In het nieuwe testament leeft Hij in ons hart. Het oude testament is de wet van Mozes het verbond van God met Zijn volk. In het nieuwe testament is Jezus het verbond van God met Zijn volk.

Dankzij de Heilige Geest (heerlijkheid van het tweede huis) gaan wij het woord van God in de Bijbel (heerlijkheid van het eerste huis) beter begrijpen, en dus ook meer ervaren.

Hij wil niet dat wij robots worden, die slechts het woord gehoorzamen, maar Hij wil dat we echt leren leven als echte zonen en dochters. Zodat we van nature het leven volgen dat Hij in ons gelegd heeft. Zodat we automatisch beginnen te leren leven als kinderen van onze Vader. En zo beginnen ons leven te bewandelen in deze wereld, niet door ons gedrag te structureren, maar door te leven vanuit het leven wat Hij in ons geplaatst heeft. Het wordt op den duur automatisch voor ons, om te zijn als onze hemelse Vader.

Vanwege de nu nog geringe openbaring van God de Vader, wij hebben slechts een stukje van Gods hart in ons, is het moeilijk voor veel christenen om heilig te worden. Of beter gezegd: te geloven dat God ons heilig verklaard heeft in Jezus Christus. We leven nu nog in de fase tussen wedergeboorte en vernieuwing. Velen worden nog verblind voor veel dingen. De vernieuwing moet nog gaan komen. En dan zal ons hele hart vernieuwd zijn! Tot die tijd zullen we een geestelijke groei door gaan maken, waardoor God Zich steeds meer openbaart aan ons, door ons hart.
Vele christenen worstelen ermee, wat het werkelijk betekent om een christen te zijn. En velen denken dat het beste wat je als christen kunt doen, is Zijn Woord goed kennen. En dat wat er ook gebeurt, je wel een bijbelvers kunt bedenken en vervolgens hiernaar handelen. Je kunt ook nog allerlei sierraden kopen, die je er aan herinneren om je continue af te vragen wat Jezus zou doen.

Wàt is de juiste manier van handelen dan?
Want we willen ons gedrag veranderen, zodat we de dingen goed doen. Maar God wil niet dat we ons christenleven vanuit ons verstand leven, maar juist vanuit ons hart. Hij heeft ons hart veranderd, door een stukje van Zijn natuur in ons hart te leggen. En we moeten vanuit die natuur gaan leven en groeien.
En als Hij Zich nu over de aarde openbaart als Vader, opent het een heel nieuw begrip voor ons wat het is om christen te zijn. Niet slechts iemand die onderwezen wordt, niet ‘slechts’ een discipel, niet ‘slechts’ een leerling van De Meester, zelfs niet ‘slechts’ een bewoner van een hemels koninkrijk, zelfs niet ‘slechts’ de bruid van de bruidegom (aangetrouwd). Maar Hij leert ons vooral dat we echt Zijn kinderen zijn en op Hem gaan lijken! Wat een genade!

Paulus’ prediking was (eerst) niet geschikt!
Paulus krijgt op weg naar Damascus een openbaring van God. Tot die tijd was hij vol van zijn eigen kunnen en belangrijkheid. Hij was een fantastisch student. Had meer van het Judaïsme geleerd dan wie dan ook. Hij had vooruitgestreefd in zijn geloof voor menigeen in zijn religie. Hij was erg intelligent en actief. Meestal gaat dit niet samen in één persoon, maar hij was het allebei. En vanwege zijn ijver voor het koninkrijk van God, was hij gewillig om zijn tijd en energie te geven om aan Gods koninkrijk te bouwen. Maar het probleem was; hij was misleid. Hij stopte zijn volledige energie in datgene waarvan hij dacht dat goed was en dat het Gods’ wil was. En hij hoorde over de christenen, dacht dat zij het koninkrijk van God zouden beschadigen, en hij vervolgde er velen.
Totdat hij onderweg een ontmoeting met Jezus kreeg. Hij werd blind, had berouw en werd gevuld met de Heilige Geest. Vanaf dat moment begon hij meteen te getuigen dat Jezus de Zoon van God en de Messias is. Maar de Joden zijn bang om hem te vertrouwen. Ze wilden hem vermoorden. De discipelen hebben hem geholpen. Hij wilde zich bij hen aansluiten, maar zij waren ook bang, omdat zij niet geloofden dat hij werkelijk bekeerd was. Barnabas hielp hem en vertelde de apostelen dat hij in Damascus vol vuur over Jezus had verteld.
Paulus sprak ook met de Grieks sprekende joden, maar die wilden hem ook al vermoorden. Toen de ‘broeders’ dit hoorden, stuurden ze hem naar Tarsus, waar hij was opgegroeid. Maar hier ging hij niet gelijk heen.

Overal waar hij vol vuur predikte, wilden mensen hem vermoorden.
Hij had werkelijk God ontmoet en was hier zo door aangeraakt dat hij direct overal begon te verkondigen dat Jezus de Messias is. En hij wist al zoveel van de Bijbel, dat hij met heel veel kennis kon prediken, en hij kon de teksten van het oude testament brengen bij deze joodse mensen. Zijn prediking was zo krachtig, dat hij in staat was te bewijzen dat Jezus de Messias is. Maar toen hij dit predikte, waren de mensen niet overtuigd. Ze wilden hem vermoorden.

De apostelen stuurden Paulus naar huis! Ondanks zijn grote kennis.
Er miste nog iets in zijn leven. Hoe moet hij dit zelf gevoeld hebben? Waarschijnlijk voelde hij dat hij meer wist dan al de apostelen. Hij wist werkelijk alles uit het Woord. Maar de onbegripvolle vissers wilden hem niet meer in hun midden. Hij was degenen met alle kennis en goede mogelijkheden. Hij had zelfs nog geloofsbrieven van de hogepriesters die hij kon gebruiken. Maar het was niet genoeg.
Net als Paulus zijn wij ook echt door God aangeraakt. Ook wij hebben veel van de Bijbel leren begrijpen. En veel dingen, die men eigenlijk alleen maar kan geloven en niet beredeneren, zijn wij als logisch en vanzelfsprekend gaan zien. We zien er de eenvoudige logica van. Wij weten dat het waar is. Dus wij beginnen dit dan vurig vertellen, en dat is goed. Maar vaak willen mensen ons afmaken, de woestijn in sturen. Onze vrienden of familie zeggen: blijf uit de buurt met dat geloof van je! We willen het niet horen.

De grote hamvraag is: Wat doen we verkeerd?

Wat je weet in je hoofd zal je niet helpen in je dienen van de Heer.
Er is iets anders wat God doet in ons, wat ons in staat stelt om ware dienstknechten van God te zijn.

• Verstand is niet onze mogelijkheid. Als dat zo zou zijn, was Mozes op 40-jarige leeftijd al een goede geweest. Hij was wijs en stond hoog aangeschreven.Maar toen hij dacht dat hij zijn volk kon helpen, sloeg hij iemand dood en moest vluchten. En was vervolgens 40 jaar lang in de woestijn als schapenhoeder. Toen God hem uiteindelijk riep, zei hij: ik kan het niet, ik kan niet eens praten!
• Als dienen van de Heer door onderwijs of mogelijkheden tot je komt, was Paulus de beste net na zijn bekering. Kennis van Gods’ Woord, vrijbrieven van de overheid om het werk te doen, intelligent, ijver voor God, autoriteit. Maar hij werd overal weggestuurd. Mensen wilden hem zelfs vermoorden. Hij was zelf nog niet klaar om Gods werk te doen. Hij moest eerst de woestijn in, om te leren wat God hem wilde laten prediken.

Wanneer is Paulus dan wèl bruikbaar voor God?
Jaren later gaat Barnabas hem halen. Ze gaan in Antiochië prediken. Nu willen de mensen Paulus niet meer vermoorden, ze willen hem horen. Barnabas en Paulus gaven toen onderwijs aan grote groepen mensen.
En de vrucht van hun werk is, dat voor het eerst gaan mensen hen christenen noemen! Die naam is niet door gelovigen verzonnen, maar door de heidenen, die voor deze rare groep een passende naam zocht. Kennelijk hebben zij gevonden dat ze op de Jezus Christus begonnen te lijken! Ze identificeerden deze mensen met Jezus!

Hoe is dat dan met ons?
Soms lijken wij meer op Bijbels dan op Jezus. Soms als mensen ons ontmoeten, of we praten met hen, of ze horen ons praten, dan is alles wat ze horen Bijbelversen. Wij zijn net wandelende Bijbels. Maar God wil dat wij worden als Jezus. Niet zozeer door de woorden die Jezus gesproken heeft, te herhalen. Maar door hetzelfde hart te hebben als Jezus.
Door ons leven te leiden vanuit onze diepste persoonlijkheid, die nu een stukje persoonlijkheid van God in zich heeft. Soms lijken christenen net gecontroleerde robots. We doen zo ons best, om maar volgens allerlei wetten en regeltjes te leven. Terwijl Jezus aan ’t kruis zei: Het is volbracht!

Niet onze werken zullen ons bij God brengen, enkel Zijn genade en liefde voor ons!
Wij zijn alleen maar rechtvaardig door ons geloof in Jezus.

Toch proberen we (eigenwijs) alles te doen, wat er in de Bijbel staat, want zo moet het toch? We proberen te leven volgens alle principes uit de Bijbel, terwijl we deze toch niet kunnen volbrengen! Er was er maar Eén Die dat kon! Er was er ook maar Eén die over ons mag oordelen. Eén die de steen mag gooien. En Hij gooit hem niet. Hij wil liever dat we onze energie gebruiken voor ware naastenliefde, dan dat we ons onder wetten gaan stellen, waar Hij voor gestorven is!
We proberen zo ons best te doen om het goede te doen, waardoor we heel onnatuurlijk overkomen. Mensen zien ons vaak als een soort religieuze robot, een wandelende Bijbel, die maar driftig om de haverklap Bijbelversen weten op te dreunen.

Er zijn nog zoveel christenen zonder vreugde, uit angst om het verkeerd te doen.
En er zijn nog meer mensen die juist niets van het geloof willen horen, omdat ze bang zijn, dat ze zich aan allerlei wetten en regels moeten gaan houden.

Veel christenen hebben van de Bijbel een wetboek der strafrecht gemaakt, waarbij zij recht menen te hebben om te straffen! Daarbij gebruik makend van een grote lijst met wat je wel moet doen en vooral met wat je niet moet doen! We zijn net koorddansers die hun evenwicht moeten zien te houden, waarbij we continue het gevaar van het vallen voelen.
We zijn bang voor fouten, want al die andere christenen kijken over onze schouders mee, om er maar voor te zorgen dat wij het wel goed doen. We zien de blik in hun ogen. Ze kijken vaak naar ons, zo van: nou, jij gaat het niet maken! En een hele kerk kan zo worden als een club mensen die naar elkaar kijkt of ze het wel goed doen.

Wat zegt dan de Bijbel, het boek der kennis en wijsheid hierover?

• Spreuken 4 Wijsheid is heel belangrijk. Maar daarboven staat toch nog het hart.
  Vers 4:“Hij nu leerde mij, en zeide tot mij: Uw hart houde mijn woorden vast, onderhoud mijn geboden en leef” Vers 11:“Ik onderwijs u in den weg der wijsheid”.
  Vers 23 “Behoed je hart met alles wat je kan, want daaruit ontspruiten alle zaken van het leven”. Met andere woorden: Alles wat je bent
  komt voort vanuit je hart. Niet uit je hoofd!
  
• Op een andere plaats zegt de Bijbel dat God ons hart toetst en geen rekening houdt met onze kennis.
  
• Koning Salomo die wijsheid van God kreeg, leert ons dat die wijsheid niets betekent. Dat die wijsheid vaak juist tot dwaze dingen leidt.
  
• Jezus dankt zijn Vader dat Hij het koninkrijk der hemelen verborgen houdt voor wijzen en geleerden, maar dat Hij het openbaart aan de kinderen. Want zo heeft Hij het gewild.
  Volgens ons ‘verstand’ kunnen wij een ogenschijnlijk christelijk leven leiden, maar dat maakt totaal geen indruk op God. Want Hij kijkt naar ons hart.
  Kinderen baseren hun geloof op hun hart en niet op hun kennis! Wij zijn toch ook kinderen?!?
  
• Jezus zegt ook: Als je spreekt, is wat je zegt, hetgeen uit je hart komt. Soms kan je verstand wel datgene zeggen dat goed is, maar je hart spreekt mee. Je hart legt je ware gevoel erin. Je kunt zeggen tegen iemand: Ik hou van je. Terwijl je hart zegt: Ik mag je helemaal niet!
  Als een niet-christen dat hoort, worden ze ook beïnvloed door hetgeen uit ons hart komt. Ze vinden ons dan hypocriet. Want we zeggen het één en doen het ander. Soms is het dan ook maar wijzer om te zwijgen.

Groeien in christelijk leven:
Kennis is belangrijk. En onderwijs heeft wel degelijk zijn plaats. We hebben het begrip nodig om te lezen en te bestuderen. Maar veel meer om bemoedigd te worden dan om onze kennis op te bouwen. We moeten beseffen dat het niet onze kennis is, die ervoor zorgt dat we als christenen kunnen wandelen. En niet onze kennis maakt ons effectief in Gods handen. Maar ons hart. Daar werkt God aan. Zodat ons hart wordt als het Zijne.
Het werk van de Heer is om in ons te bewerken dat de woorden uit ons hart komen, niet slechts uit onze kennis.

Nederland is een treffend voorbeeld. Nederlanders zijn goed in leren en begrijpen. Nederlanders lezen veel. Nederlanders hebben redelijk veel kennis van de Bijbel. Nederlanders onderwijzen graag. Nederlanders zijn actief. Maar dat alles is niet genoeg. Mensen willen ons vaak weg sturen, zodat ze vrede kunnen hebben. En niet telkens moeten horen wat ze fout doen. Mensen willen ons de woestijn in schoppen. Het christelijk leven in Nederland groeit alleen als de harten actief worden.
God wil zonen en dochters van de Vader brengen. Jezus zegt dat uit het binnenste van ons hart levend water zal stromen. Teveel mensen denken dat de christelijke bediening uit het hoofd komt. En dat het christenleven gebaseerd is op wat je kent en weet. Jezus zegt toch niet dat levend water uit je hoofd zal stromen? Nee, uit je hart!

Ons hoofd is slechts een werktuig van het hart.

Wat is er bij Paulus dan veranderd na die jaren?

Galaten 1 vers 10-16:
Samengevat zegt Paulus:… maar toen God mij riep, zei Hij dat het Hem behaagd had om Zijn Zoon in mij te openbaren, en zo de waarheid onder de volkeren verkondigen zou.
Na al die tijd was Paulus’ prediking niet gebaseerd op de kennis van het woord, maar op het feit dat God Zijn Zoon geopenbaard had in Paulus’ leven. Zo werd Paulus een weerspiegeling van de Vader. Net als Jezus. Elke zoon en elke dochter heeft iets van zijn Vader in zich. En dat is wat God wil dat wij zijn. Dat we een afspiegeling zijn van onze Hemelse Vader. De natuur van de Vader in ons gaat uit ons binnenste vloeien als stromen van levend water.

Natuurlijk zullen we dan de vruchten van de Heilige Geest hebben. Maar belangrijker nog: Net als Jezus, zullen we ons verheugen om Vaders wil te doen. Jezus leeft Zijn relatie met Zijn Vader. Daardoor is Hij vrij van alle religieuziteit, die het maar goed moeten handelen produceert. Jezus doet alles vanuit Zijn hart, waar dan de wijsheid, waarheid en liefde van de Vader is. Paulus doet exact hetzelfde. Hij zegt: Pas toen God Zijn Zoon in mij geopenbaard had, was ik in staat om te prediken onder de volkeren.

Veel predikers preken vanuit hun kennis en hetgeen zij geleerd hebben. Vanuit hun verstand. En niet vanuit hun hart. Dus niet vanuit een ware uiting van de openbaring van Gods’ Zoon in hen. De mensen die naar hen luisteren, zien de Vader dus ook niet. Ze ervaren Hem niet. Daarom vinden veel mensen de kerk maar saai en worden er niet door de prediking geraakt in hun hart. Vaak gaan de mensen dan teleurgesteld weg na de dienst. Met een gevoel van; ik ben niet goed genoeg, ik moet nog harder werken om God te behagen, harder bidden, een beter christen worden.

Maar wat God echt wil is dit. Hij wil ons allemaal in Zijn liefde brengen.
En Hij wil dat onze intimiteit en de liefde voor Hem zo belangrijk wordt, dat hier niets anders mee kan worden vergeleken. Want als je Gods liefde voor jou ervaart, maakt al het andere niet meer uit. Je maakt je niet meer druk over je fouten. Als God Zijn armen om je heen slaat, verdwijnen al je zorgen. Maakt het zelfs niet uit om dood te gaan. Waarschijnlijk zul je op dat moment zelfs het verlangen hebben om te sterven, zodat je voor altijd bij Hem bent. Als je Zijn liefde voelt, probeer je niet om blij te zijn! Je bent dan tot niets anders meer in staat! Als je Zijn liefde voelt, dan zul je zelf van iedereen gaan houden. Als de Vader Zich in jou openbaart, zul je niet meer in staat zijn om nìet van iemand te houden.

Dan zullen de mensen zich weer aangetrokken voelen tot het christendom!
Niemand zal onder de indruk zijn van je bijbelkennis, maar ze zullen absoluut onder de indruk zijn van Gods’ aanwezigheid in jouw leven!

Collosenzen 1 vers 27:
“Hun heeft God willen bekend maken, hoe de rijkdom van de heerlijkheid van dit geheimenis is onder de heidenen, welke is Christus in u, als hoop der heerlijkheid”.

Als dit geheimenis tot ons doordringt, worden we meer dan wandelende bijbels. We worden christenen, worden net als Jezus.
Dit is absoluut mogelijk voor ons. Dit is zelfs meer dan mogelijk!
Want de intentie van God, voor ieder van ons, is dat wij worden als Jezus, Zijn geliefde Zoon. Dit mysterie moet eerst geopenbaard aan je worden, voordat je dit kunt geloven. Als je het kan geloven, als je het kan ervaren, dan pas bied je God de mogelijkheden om Zijn Zoon te openbaren in jou. Want het gebeurt niet via je hoofd, maar door je hart. Het leven van God de Vader in ons wordt operatief via de Geest. Zijn leven begint te leven in ons. Vanaf dat moment worden we als Jezus. God openbaart Zichzelf aan ons. Als een Vader. Zodat wij ons werkelijk Zijn kinderen kunnen voelen.
Doordat anderen merken dat God sterk aanwezig is in jouw leven, ben je dus al aan het evangeliseren, zonder iets te zeggen! Over u zal het Licht schijnen en de heidenen zullen tot u komen.

Hoe ontwikkel je jouw geest om echt te leven met Jezus?
Je moet een relatie met je Vader opbouwen. Bidden.
Hoe bidden? Weet ik niet. Is voor ieder mens anders. Iedereen heeft een andere band met God. Ik weet wel een manier om dit uit te vinden. Dat is in Zijn aanwezigheid. Hij leert je dan zo, dag bij dag, wat je moet leren. Je kunt wel iemand uitleggen hoe-ie moet bidden. Maar dan leren ze dàt uit hun hoofd en gaan ze dat maar doen. Dat werkt niet. Het moet uit je hart komen.

We hebben allemaal nog steeds last van de vervloeking. We zitten immers in de fase tussen wedergeboorte en vernieuwing in.

Dus zonden verdwijnen niet allemaal op de dag dat je gered bent.
Maar ze zijn wel allemaal vergeven op de dag dat je gered bent.

Wij worden nog steeds gered, elke dag weer.

We moeten ons in ons hart richten tot God. Dan zullen we werkelijk blij zijn.
Laat God ons vrij zetten van allerlei gedragscodes en gedragscontrole.
Dat we met de blijdschap van Gods’ Zoon in ons hart over God mogen getuigen. Maar dat we dat niet uit schuldgevoel doen, omdat iemand zegt dat we dat moeten doen, maar dat we dit uit ons hart doen. Dan pas wordt Zijn Zoon door ons heen geopenbaard aan de mensen. Hij wil ons doorgeefkanalen maken van Zijn liefde voor de mensen.

Ook Noach, en Abraham deden het met hun hart. Er was toen nog geen wet. Die kwam pas met Mozes. Maar zij waren echte joden.
Een echte jood is iemand die in zijn hart recht staat voor God. (Romeinen 3 vers 28)

Amen.
André de Wit